Wielki Wyścig w Zamku - Audiobajka

Wielki Wyścig w Zamku

Dawno, dawno temu, w krainie pełnej magii i tajemnic, stał piękny zamek. W zamku tym mieszkał mały chłopiec imieniem Adaś. Adaś miał cztery lata i bardzo lubił biegać, skakać i brać udział w różnych zabawach. Najbardziej cieszył się, gdy mógł ścigać się z innymi dziećmi.

Pewnego dnia, w zamku ogłoszono wielki wyścig. Wszyscy mieszkańcy zamku, zarówno mali jak i duzi, przyszli na dziedziniec, żeby zobaczyć, kto będzie najszybszy. Adaś był bardzo podekscytowany. Marzył o tym, żeby wygrać i zdobyć złoty medal.

Na dziedzińcu zebrały się dzieci z całego zamku. Adaś zobaczył swoich przyjaciół – Zosię, Maćka i Anię. Wszyscy byli gotowi do startu. Kiedy trąbka ogłosiła początek wyścigu, Adaś ruszył z całych sił.

Adaś biegł szybko, ale nagle poczuł, że coś jest nie tak. Czy to jego noga zaczęła boleć? A może ktoś go wyprzedził? Adaś nie był pewien. Biegł dalej, ale z każdym krokiem czuł, że traci siły. W końcu, na ostatnim zakręcie, zobaczył, że Zosia go wyprzedza. Adaś poczuł się bardzo smutny. Zosia przekroczyła linię mety jako pierwsza, a Adaś był drugi.

Adaś usiadł na ziemi i zaczął płakać. Jak to możliwe, że nie wygrał? Był pewien, że będzie najlepszy. Jego przyjaciele podeszli do niego, ale Adaś nie chciał z nikim rozmawiać. Był bardzo smutny i zły.

Wtedy pojawiła się dobra wróżka, która mieszkała w zamku. Miała na imię Eliza i zawsze pomagała dzieciom, kiedy były smutne. Eliza usiadła obok Adasia i delikatnie pogłaskała go po głowie.

• Adasiu, wiem, że jesteś smutny, bo nie wygrałeś wyścigu – powiedziała Eliza. – Ale czy wiesz, co jest naprawdę ważne?

Adaś spojrzał na nią przez łzy i pokręcił głową.

• Najważniejsze jest to, że dobrze się bawiłeś i dałeś z siebie wszystko – kontynuowała wróżka. – Prawdziwe zwycięstwo to cieszenie się zabawą i wspieranie swoich przyjaciół. Czy zauważyłeś, jak Zosia była szczęśliwa, gdy wygrała?

Adaś zastanowił się chwilę. Rzeczywiście, Zosia była bardzo szczęśliwa, a on nawet nie pogratulował jej zwycięstwa.

• Może spróbujesz teraz podejść do niej i powiedzieć, że cieszysz się z jej wygranej? – zaproponowała Eliza.

Adaś wstał i podszedł do Zosi, która trzymała swój złoty medal. – Zosiu, gratuluję ci wygranej – powiedział nieśmiało. – Byłaś naprawdę szybka!

Zosia uśmiechnęła się szeroko. – Dziękuję, Adasiu! Ty też byłeś świetny. Może następnym razem to ty wygrasz?

Adaś poczuł, że jego smutek zaczyna znikać. Zrozumiał, że nie zawsze trzeba wygrywać, żeby czuć się dobrze. Ważne jest, żeby cieszyć się zabawą i wspierać swoich przyjaciół.

Od tego dnia, Adaś brał udział w wielu wyścigach i zawodach. Czasami wygrywał, czasami przegrywał, ale zawsze pamiętał, co powiedziała mu wróżka Eliza. Cieszył się każdą chwilą i zawsze gratulował swoim przyjaciołom, niezależnie od wyniku.

A kiedy ktoś inny był smutny, Adaś przypominał im, że prawdziwe zwycięstwo to radość z zabawy i wsparcie dla innych. Dzięki temu wszyscy w zamku byli szczęśliwi i zawsze chętnie brali udział kolejnych zawodach

• Co myślisz, że Adaś czuł, kiedy Zosia go wyprzedziła?

• Dlaczego Adaś był smutny po wyścigu?

• Jak wróżka Eliza pomogła Adasiowi zrozumieć, co jest naprawdę ważne?

• Co Adaś zrobił, żeby poczuć się lepiej?

• Jakie lekcje Adaś mógłby przekazać swoim przyjaciołom?

• Czy kiedykolwiek czułeś się smutny, kiedy coś ci nie wyszło? Co mogłoby ci pomóc poczuć się lepiej?

• Jak możesz wspierać swoich przyjaciół, kiedy wygrywają lub przegrywają?

• Co jest dla ciebie najważniejsze podczas zabawy i rywalizacji?

Pamiętaj, że najważniejsze jest cieszenie się chwilą i wspieranie innych. Każda zabawa jest okazją do nauki i radości, niezależnie od wyniku.