Różowy Pociąg Wróżek.

W krainie Magii, gdzie wszystko było możliwe, żyły małe wróżki, które miały różowy pociąg. Ten pociąg był niezwykły, bo nie tylko jeździł po tęczowych torach, ale też potrafił latać nad chmurami i zanurzać się w jeziorach pełnych świetlików. Każda wróżka miała swoje zadanie, ale wszystkie uwielbiały różowy kolor, który symbolizował ich jedność i radość.

Wśród wróżek była jedna, imieniem Amelka, która miała szczególną miłość do wszystkiego, co różowe. Miała różowy kubek, różową plastelinę, a nawet różowy nocnik. Amelka była bardzo przywiązana do swoich różowych rzeczy i nie chciała się nimi dzielić. Kiedy inne wróżki chciały użyć jej różowego kubka czy plasteliny, Amelka złościła się i chowała swoje skarby.

Pewnego dnia, różowy pociąg wróżek nagle przestał działać. Wszystkie wróżki były zmartwione, bo bez pociągu nie mogły podróżować po krainie Magii i wykonywać swoich zadań. Wróżki zebrały się wokół pociągu, próbując znaleźć przyczynę awarii. Wtedy starsza wróżka, imieniem Kasia, zauważyła, że pociąg nie działa, bo brakowało w nim magicznej różowej energii, którą wróżki czerpały ze wspólnego dzielenia się różowymi przedmiotami.

Kasia zwołała wszystkie wróżki na naradę. „Musimy nauczyć się dzielić naszymi różowymi skarbami, aby pociąg znów mógł działać,” powiedziała. Wszystkie wróżki zgodziły się, ale Amelka czuła się bardzo niekomfortowo. Nie chciała się rozstać ze swoimi różowymi rzeczami, nawet na chwilę.

Kasia poprosiła wszystkie wróżki, aby przyniosły jeden różowy przedmiot do różowego pociągu i włożyły go do wspólnej skrzyni magicznej, która sprawi, że pociąg znów będzie mógł podróżować. Amelka przeszukała wszystkie swoje różowe skarby. Niektóre z nich postanowiła zostawić w swoim domku, ale wybrała jedną różową plastelinę. Ulepiła z niej autko i z wielkim sercem oddała je do skrzyni w pociągu.

Nadszedł dzień, kiedy wróżki postanowiły spróbować naprawić pociąg. Każda wróżka przyniosła swoje różowe przedmioty i umieściła je w magicznej skrzyni, która miała zasilić pociąg. Amelka stała z boku, trzymając swoje różowe autko z plasteliny blisko serca.

Wtedy Kasia podeszła do Amelki i delikatnie powiedziała: „Amelko, twoje różowe rzeczy są bardzo cenne, ale prawdziwa magia tkwi w dzieleniu się nimi. Spróbuj, a zobaczysz, jak wielką radość to przyniesie.”

Amelka spojrzała na swoje różowe autko i poczuła, jak jej serce bije mocniej. Zdecydowała się spróbować podzielić. Powoli podeszła do skrzyni i włożyła do niej swoje różowe autko. W tym momencie skrzynia zaczęła błyszczeć jasnym, różowym światłem, a pociąg zaczął się delikatnie poruszać. Wszystkie wróżki patrzyły z zachwytem. “Dziękujemy Amelko za pomoc! Dziękuję wszystkim wróżkom, jesteście bardzo kochane!” Powiedziała wróżka Kasia.

Pociąg wróżek znów zaczął działać i jeździć po tęczowych torach, a wróżki mogły kontynuować swoje magiczne podróże i wycieczki. Amelka poczuła ogromną radość, widząc, jak jej różowe autko pomogło uruchomić pociąg. Czuła się dobrze, że też pomogła. Inne wróżki podchodziły do niej, dziękując i chwaląc jej odwagę w dzieleniu się z tym co dla niej najcenniejsze - różowymi rzeczami.

Amelka zrozumiała, że dzielenie się swoimi skarbami nie oznacza ich utraty, ale przynosi radość i magię, którą można dzielić się z innymi. Od tamtej pory Amelka chętnie dzieliła się swoimi rzeczami, a różowy pociąg wróżek nigdy więcej się nie zatrzymał.