Przygoda Pieska Oliwierka.

Na skraju malowniczej wsi, gdzie zielone łąki i złote pola ciągnęły się aż po horyzont, mieszkał mały piesek o imieniu Oliwierek. Oliwierek uwielbiał biegać po polach, skakać przez strumyki i gonić motyle. Był pełen energii i radości, ale miał jedną wadę – kiedy coś nie szło po jego myśli, zaczynał się złościć i przestawał być miły dla innych zwierząt.

Pewnego słonecznego dnia, Oliwierek biegał po łące, gdy zobaczył grupę królików bawiących się w chowanego. “Hej, mogę się do was przyłączyć?” - zapytał z entuzjazmem. Króliki zgodziły się, ale szybko okazało się, że Oliwierek chciał narzucać swoje zasady. Gdy króliki nie chciały grać według jego reguł, Oliwierek się zdenerwował i zaczął szczekać na nie. Króliki przestraszyły się i uciekły, zostawiając Oliwierka samego.

Oliwierek usiadł na kamieniu i poczuł się bardzo samotny. “Dlaczego nikt nie chce się ze mną bawić?” - pomyślał smutno. Nagle, z krzaków wyłoniła się tajemnicza wróżka o imieniu Agusia. Miała na sobie błyszczącą suknię i trzymała w ręku złotą różdżkę.

“Nie martw się, Oliwierku,” powiedziała wróżka z uśmiechem. “Widzę, że masz dobre serce, ale musisz nauczyć się, jak współpracować z innymi i zrozumieć ich uczucia.”

Oliwierek spojrzał na wróżkę z zaciekawieniem. “Ale jak mam to zrobić?” - zapytał.

Wróżka Agusia machnęła swoją różdżką i nagle Oliwierek znalazł się w magicznym lesie pełnym kolorowych kwiatów i śpiewających ptaków. “To jest magiczny las współpracy,” wyjaśniła wróżka. “Tutaj nauczysz się, jak ważne jest zrozumienie i współpraca z innymi.”

Oliwierek ruszył przed siebie, kiedy nagle zobaczył małego jeża, który próbował wspiąć się na drzewo, aby dosięgnąć soczystych jabłek. “Pomogę ci!” - zawołał Oliwierek i delikatnie podniósł jeża, aby ten mógł sięgnąć jabłka.

Jeż uśmiechnął się wdzięcznie. “Dziękuję, Oliwierku. Jesteś naprawdę miły.”

Idąc dalej, Oliwierek spotkał rodzinę wiewiórek, które budowały nowe gniazdo. “Czy mogę wam pomóc?” - zapytał. Wiewiórki zgodziły się z radością, a Oliwierek pomógł im zbierać gałązki i liście.

W trakcie pracy Oliwierek zauważył, że wiewiórki pracują razem w harmonii, dzieląc się zadaniami i pomagając sobie nawzajem. “To naprawdę przyjemne pracować razem,” pomyślał Oliwierek.

Po powrocie do wsi, Oliwierek postanowił wypróbować to, czego się nauczył. Kiedy znowu spotkał króliki, zaproponował, żeby razem ustalili zasady gry. Króliki były zaskoczone, ale zgodziły się. Tym razem zabawa była dużo przyjemniejsza, a Oliwierek czuł się szczęśliwy, widząc, że wszyscy są zadowoleni.

Wieczorem, kiedy Oliwierek wrócił do domu, wróżka Agusia pojawiła się ponownie. “Jestem z ciebie dumna, Oliwierku,” powiedziała. “Nauczyłeś się, jak ważna jest współpraca i zrozumienie innych. Teraz wszyscy będą chcieli się z tobą bawić.”

Oliwierek uśmiechnął się szeroko. “Dziękuję, wróżko Agusiu. Teraz wiem, że bycie miłym i współpracującym jest o wiele lepsze niż złość i narzucanie innym swoich zasad.”

Koniec tej przygody był dla Oliwierka początkiem nowego, lepszego życia. Zrozumiał, że każdy ma swoje uczucia i potrzeby, i że najlepsze zabawy są wtedy, gdy wszyscy czują się dobrze.

Oliwierek nauczył się, że bycie miłym i współpracującym jest kluczem do udanych zabaw i przyjaźni. Teraz, kiedy spotyka inne zwierzęta, pamięta, żeby słuchać ich i wspólnie ustalać zasady. Dzięki temu wszyscy są szczęśliwi, a Oliwierek ma wielu przyjaciół. Może i Ty spróbujesz być jak Oliwierek i zobaczysz, jak wspaniale jest bawić się razem?